The Sharif Family Musical Legacy

Grand Master Mirza Farhang Khan-e Sharif, born in 1931 in the town of Amol, is a well-known Iranian musician and renowned tar player, he learned music when he was four years old under the influence of his father’s teaching music and his association with the great figures of music, especially Abdol Hossein Khan-e Shahnazi, brother of Haj Ali Akbar Khan-e Shahnazi. When he was only twelve, he started his first successful solo performance in a live radio program and following that program, he accompanied the singers as a solo player in the radio program of Golha (Flowers).

He has had performances with Roohangiz, Taj, Gholam Hossein Banan, Shjarian, Mahmoudi Khansari, Iraj and others. He has introduced the instrument of tar to the world by attending in a few international festivals of music including Berlin Music Festival. His first solo accompaniment was with Mahmoudi Khansari, Master Shajarian and Golpayegani; Golpayegani’s first song was composed by him too. Master Farhang-e Sharif was awarded the first- rank badge of art, equal to doctorate degree, by President Khatami.

Farhang Sharif has his own unique style of performing the Tar, with emphasis on quality of sound, sweetness and beauty, his style is by far the most sought after style of performing Persian music, he does not nessecerily follow the radif repertoire and is known for his innovations and over 30 different techniques he uses on the Tar instrument.

متولد سال ۱۳۱۲ در شهرستان آمل است .میرزا فرهنگ شريف، يكى از سه فرزند پسر در خانواده «دكتر شريف»، پزشك نامدار تهرانى است. فضاى مساعد خانواده، شرايط رشد سالم و آموختن موسيقى اصيل را براى او فراهم كرد و در محيط زندگى آنها از فشارها و ممنوعيت هايى كه در خانواده هاى بسيارى از موسيقيدانان ديده مى شد و برخى هنرمندان با يادآورى آنها تلخكام مى شدند، اثر و خبرى نبود.

از همان دوران كودكي به موسيقي گرايش زيادي داشت به طوري كه وقتي پدرش يكبار با تار قطعاتي را مي زد ، او به ذهن مي سپرد و همان قطعات را مي نواخت و هميشه دور از چشم پدر با ساز او تمرين ميكرد . يك روز كه پدرش در منزل نبود و او قطعاتي را مي نواخت پدرش وارد شد و وقتي ذوق و استعداد او را مشاهده كرد ، وي رامورد تشويق خود قرار داد.

از چهار سالگي تحت تاثير آموزش موسيقي به وسيله ي پدرش قرار گرفت و بعد پدرش او را به كلاس استاد علي اكبر خان شهنازي برد و او در آنجا تحت تعليم استاد قرار گرفت و رديفهاي موسيقي ايراني را به خوبي فرا گرفت و چون عبدالحسين شهنازي (برادر استاد علي اكبر شهنازي) كه او نيز پنجه يي شيرين داشت و در نواختن تار از پدر خود آقا حسينقلي بهره ها برده بود با پدر او دوستي داشت و به منزل آنها آمد و شد مي كرد ، لذا او فرصت را غنيمت شمرده و از محضر عبدالحسين خان هم كسب فيض ميكرد به طوري كه خود فرهنگ شريف معتقد است تحت تاثير ساز عبدالحسين خان است و از سبك او الهام گرفته است .(شنيدن نواخته هاى عبدالحسين خان و نواخته هاى شريف، تأثيرپذيرى شاگرد از استاد را اثبات مى كند).

فرهنگ شريف ، اولين بار كه در راديو برنامه اجرا كرد ، محصل سال سوم دبيرستان دارالفنون بود و مدت يك ربع ساعت سلو اجرا مي كرد ؛ آن موقع فرستنده راديو در جاده قديم شميران بود و ممتحنين آن استاد صبا و استاد محجوبي بودند .فرهنگ شريف ، در كنسرتي كه استاد مهدي خالدي هم در جمع مدعوين بود ، پس از پايان كنسرت ، توسط ايشان به راديو دعوت شد

هنگامى كه عبدالحسين شهنازى درگذشت، فرهنگ شريف پانزده ساله بود؛ و بايستى آموزشى را ادامه مى داد. متأسفانه اطلاعات خيلى دقيقى از سال هاى آموزش او در دست نيست، در يكى دو منبع آمده است كه او از محضر استاد على اكبر شهنازى و استاد مرتضى نى داوود، دو نوازنده بزرگ نيز استفاده كرده است. اما آنچه كه نواخته هاى او نشان مى دهد، اين است كه شريف جوان از همان سال هاى ابتداى جوانى، يعنى ابتداى سال هاى طلايى موسيقى راديو و عصر «گل ها» بود، روش نوازندگى دلخواه و راه بيان احساسات فردى خود را به شكلى بى تكلف و آزاد پيدا كرده و صداقت او، ضامن دوام و ماندگارى و محبوبيت او شده است.

فرهنگ شريف قطعات متعددى براى تار ساخته، البته بيشتر به صورت بداهه هاى خلاق و آنى (كه بخشى از آنها را هنرمند ارجمند جناب آقاى هوشنگ ظريف،نت نويسى كرده و آقاى محمدرضا گرگين زاده، آنها را به چاپ رسانده) است؛ وآهنگ هاى دلنشينى از او را خوانندگان اجرا كرده اند، اما شناخت او تنها با بداهه پردازى هاى او بر «تار» است.

فرهنگ شريف در برنامه هاى مختلف موسيقى راديو، تلويزيون وجشن هنرشيراز شركت كرد. صداى ساز او همه جا شاخص بود و دوستداران خود را در بين ايرانيان تمام جهان، حفظ كرده است.از نمونه هاى بسيار زيباى نوازندگى او، اولين برنامه آوازى زنده ياد محمودى خوانسارى است كه شادروان محمودى نيز هميشه از آن به زيبايى ياد مى كرد. همچنين اجراهايى در برنامه هاى گل ها و برگ سبز و به ويژه برنامه اى در تالار رودكى به همراه حسين و اسدالله ملك، محمد موسوى و محمودى خوانسارى و امير ناصر افتتاح كه تمركز و شفافيت نوازندگى او روى صحنه، شگفتى آفرين بود

فرهنگ شريف در كارنامه هنري خود با خوانندگاني چون روح انگيز، تاج، غلامحسين بنان، شجريان، محمودي خوانساري، ايرج و ... هم نوازي داشته است و در چند فستيوال بين المللي از جمله فستيوال موسيقي برلين توانسته است ساز تار را به خوبي به جهانيان بشناسد، فرهنگ شريف چند سالي را در دانشگاه هاي مطرح امريكا به امر آموزش موسيقي مشغول بود. او نخستين هم نوازي را با خوانندگاني چون محمودي خوانساري، شجريان، اكبر گلپايگاني داشت و نخستين تصنيف اكبر گلپايگاني از ساخته هاي اوست. استاد فرهنگ شريف موفق به دريافت نشان درجه يك هنري معادل دكترا از دست آقاي خاتمي رئيس جمهور وقت شد. فرهنگ شريف در بيست و يكمين جشنواره موسيقي فجر، دو اجرا به اتفاق سعيد رودباري (نوازنده تنبك) داشت، كه بسيار تاثيرگذار بود

Ostad Farhang Sharif & President Khatami, President of the Islamic Republic of Iran

Ostad Farhang Sharif with Germany's Prime Minister Gerhard Schroeder and Professor Samiie