﷽
The Sharif Family Imperial Insignia.
(نشان سلطنتی بزرگ خاندان شریف)
The Sharif Sultanate Family
بزرگ خاندان سلطنتی شریف
Family Motto: Excellence In All We Do! (In the Name of the Most Excellent!)
شعار خانوادگی: تعالی در تمامی امور (یا متعالی)
درفش سلطنتی بزرگ خاندان شریف
Imperial Standard Banner of the Sharif Family
درفش شاهپور (شاهزاده) ایران زمین
Imperial Standard of a Shahpur ("Prince") of Iran
سرودها
Salutes
Imperial Salute of The Sublime State of Imperial Persia (Iran)
Imperial Salute of Iran (United States Navy Band)
Royal Salute of Persia - Salamati-e Shah (Well Being of the King)
SHAHI ORCHESTRA - IMPERIAL GUARDS MARCHING BAND
Ey Iran - Performed by Gholām-Hossein Banān.
National Anthem of The Islamic Republic of Iran.
United States of America National Anthem (Star Spangled Banner)
Yankee Doodle (The United States Army Old Guard Fife and Drum Corps)
عدم مسئولیت
Disclaimer
.این صفحه تماما جنبه تاریخی و اجتماعی و هنری دارد و خانواده شریف به هیچ جریان سیاسی ، فرد و یا گروهی وابسته نیست
The following page is strictly historical, social and artistic in context and the Sharif family are not associated or affiliated in any way to any political organization, individual, group or social causes. The purpose of this page is to document the Sharif Family legacy and lineage.
"ریشه تاریخی نام خانوادگی "شریف
Historical Origin of The "Sharif" Family Name
Sharif is a word and is an adjective meaning "noble", "highborn", and is used to describe the descendants of Prophet Muhammad's (pbuh) grandson Imam al-Hassan ibn Ali (a).
The feminine singular is sharifa(h) or shareefa(h) (Arabic: شريفة šharīfah). The masculine plural is Ashraf (Arabic: اشراف ašhrāf) or ("اشراف زاده" ashrāfzādeh).
The Sharif was charged with protecting the cities and their environs and ensuring the safety of pilgrims performing the Hajj, also known as the Amin of Makkah Al-Mukarramah.
In Western sources, the Prince of Mecca was known as Grand Sharif, but Arabs have always used the appellation "Emir". The title is sometimes spelled Sheriff or Sherif. The Sharif are barred from holding any and all public offices.
Sunnis in the Arab world reserve the term sharif/sherif or shareef for descendants of Imam Hasan ibn Ali (a), while sayyid is used for descendants of Imam Husayn ibn Ali (a), Hasan's younger brother.
Both Imam Hasan (a) and Imam Husayn (a) are grandchildren of the Islamic Prophet Muhammad (pbuh), through the marriage of his cousin Imam Ali (a) and his daughter Hazrat Fatima (a) meaning (Farsi: "امام زاده" Emamzādeh).
The Sharif of Mecca (Arabic: شريف مكة, Sharīf Makkah) or Hejaz (Arabic: شريف الحجاز, Sharīf al-Ḥijāz) was the title of the leader of the Sharifate of Mecca, traditional steward of the holy cities of Mecca and Medina and the surrounding Hejaz.
The Sharif family (Iran) have a long and great family tradition in the fields of art, medicine & law. This family tradition of excellence has continued till this day which includes medicine, law, mathematics, art and music at its highest order.
“… O thou attracted one of the Kingdom! Complete thou the study of the art of music and sacrifice thyself more or less to the Lord of the Kingdom.”
(Tablets of Abdul-Bahá ‘Abbás”, vol. 3, p. 671)
*** It is worthy to note that in Iran it was common practice for Persian royal descendants to become musicians. A large number of Persian princes were trained in the fine art of music and many noteworthy grand master musicians held the princely title of Mirza throughout Persian music history.
Examples of such fine musicians include but are not limited to:
• Mirza Ali Akbar Khan Farahani
• Mirza Abdollah Khan Farahani
• Mirza Hossein Gholi Khan Farahani
• Mirza Ali-Akbar Khan Shahnazi
• Mirza Ahmad Ebadi
• Mirza Gholam Hossein (Agha Jan Santoori)
• Mirza Habib Khan Sama Hozoor
• Mirza Habib Somaee
• Reza Gholi Mirza Zelli
• Mirza Adib Khansari
• Jahangir Mirza
• Mirza Ali Akbar Khan Shahi
• Mirza Gholam Reza Shirazi
• Jahangir Morad (Hesam ol Saltaneh)
• Mirza Ruhollah Khaleghi
• Mirza Abdol Vahab Shahidi
• Mirza Farhang Khan Sharif
• Gholam Hossein Banan
• Abolhasan Saba
• Mirza Hossein Tehrani
Royal Descent
Shirzad's great great grandfather was titled "Mirzā" which is a name of Persian origin. It is used as a surname or prefix to identify patriarchal lineage and royal descent to royal sovereigns of Persia and is derived from a historical title of Persian origin ("Amīrzādeh"\"Shāhzādeh"), denoting the rank of a ("Royal\Imperial") Prince.
Traditionally the title and term "Shāhzādeh" is used in reference for Imperial Princes that set out in foreign lands on voyages and quests and become legends themselves through the process, where as the title and term "Mīrzā" is used in reference for Royal Princes that rule internally amongst the commoners of the lands.
Shāhzādeh is usually defined in English as Prince of the Blood Imperial, Mirzā is usually defined in English as Prince of the Blood and in Arabic as "Amir" which literally means "Prince" such as "Amir al-Mu'minin" which means Prince of the Faithful.
It is also possible to use both in conjunction with one another as well, for example it is possible to have a title such as Shāhzādeh Mīrzā.
The word Mīrzā itself is derived from the Persian term "Amīrzādeh" which literally means child of the "Amīr" or child of the ruler. The titles themselves were given by the Kings, Sultans and Emperors to their sons and grandsons, or even distant kins. Noblemen & Lords loyal to the Kings also received this Title.
The title itself is derived from the title "Emir". "Emir", meaning "Commander" or "Prince", is derived from the Semitic root "Amr", meaning "Command". Originally it simply meant "Commander" or "Leader", usually in reference to a group of people. It came to be used as a title of governors or rulers, typically in smaller states, and usually renders the English word "Prince". The word entered English in 1595, from the French "émir".
Historically, the term has been used to refer to men and women descended in the male line from a sovereign. When a prince is married, his wife, if not already a princess in her own right, gains the title in her husband's Princely title. The daughter becomes a Princess and the son becomes a Prince.
Commoners ("عوام") can only become Royals if they are
Married to Royals or are Born into Royalty.
The above document is Shirzad's grandfathers original birth certificate documenting royal descent & his princely title (Mirza\Khan). With his ascendancy to the throne, Reza Shah Pahlavi decreed that all previous dynasties princely titles were to be abolished. This is documented on the upper left portion of the certificate stating that the according to royal decree 114 the title Mirza\Khan is being omitted. This arbitrary decree by Reza Shah although legally binding was criticized & largely ignored by many royal monarchs as many maintained their disputed titles till this day.
حاج میرزا مرتضی شریفالاطبا↓
میرزا اسماعیل طبیب منصورالحکما↓
میرزا علی اصغر خان شریف↓
دکتر ملک منصور شریف↓
شیرزاد شریف↓
آرمان شریف
Haj Mirza Morteza Sharif-ol-Ateba↓
Mirza Ismail Tabib Mansoor-ol-Hokama↓
Mirza Ali Asghar Khan Sharif↓
Dr. Malek Mansoor Sharif↓
Shirzad Sharif↓
Arman Sharif
For more royal ancestry information please visit:
https://www.royalark.net/Persia/qajar10ir.php
Mirza Ismail Tabib Mansoor-ol-Hokama (Shirzad's Great Grandfather)
Mirza Ali Asghar Khan Sharif (Shirzad's Grandfather)
آرامگاه مجازی
(Virtual Mausoleum)
R.I.P.
Sharif Family Tree
Mirza Ali Asghar Khane Sharif, Supreme Court Judge Son of Mirza Esmaeel Khan (Mansoor ol Hokama)
علی اصغر شریف (قاضی القضات)، فرزند میرزا اسماعیل طبیب، در سال ۱۲۸۰ (ش.) در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام دوره‌های ابتدایی، متوسطه و مدرسه عالی علوم سیاسی، وارد مدرسه عالی حقوق شد و لیسانس قضایی گرفت. شریف در سال ۶-۱۳۰۵ (ش.) وارد خدمت قضایی شد و چند سالی مدیر دفتر محكمه شرع رسمی تهران بود (ریاست محكمه بر عهده شیخ محمدرضا ایروانی، غروی بود). دیگر عناوین شغلی وی عبارتند از: وكالت عمومی پاركه بدایت مركز، دادیار درجه اول دادسرای تهران، دادیار دادسرای دیوان كیفر، دادیار دیوان كیفر (مأمور در اداره حقوقی وزارت دادگستری)، رئیس شعبه چهارم دادگاه استان ۱و ۲ (۱۳۲۸ ش.)، رئیس شعبه دوم هیئت تجدیدنظر املاك واگذاری شده (۱۳۳۰ ش.)، رئیس شعبه چهارم دادگاه جنایی مركز، رئیس شعبه چهارم دادگاه استان ۱ و ۲، عضو معاون دیوان عالی كشور، دادیار دیوان عالی كشور (مأمور در پست دادستانی شهرستانی)، دادستان شهرستان تهران، مستشار دیوان عالی كشور و عضو علی‌البدل دادگاه عالی انتظامی قضات (۱۳۵۰ ش.). وی در سال ۱۳۵۵ (ش) بازنشسته شد. اهم آثار تالیفی و تحقیقی آقای شریف عبارتند از: ۱- نفقه در حقوق ایران ۲- ممانعت از حق ۳- مكتب عشق (در ادبیات و شعر فارسی) ۴- مقالات متعدد حقوقی كه در نشریات مختلف حقوقی قبل از انقلاب به چاپ رسیده‌اند. یكی از كارهای تحقیقی ارزشمند آقای شریف، تهیه و نگارش مقالات مفصلی تحت عنوان نظام و تشكیلات قضایی در ایران و رساله تمیز بود كه در آنها به معرفی چهره‌های برجسته قضایی پرداخته و در نظر داشت كه به صورت كتابی منتشر سازد، اما اجل مهلتی نداد و پس از ۸۰ سال عمر با عزت، در بیست و چهارم فروردین ماه ۱۳۶۰ (ش) دیده از جهان فرو بست.
گلی خوشبوی در حمام روزی
رسید از دست محبوبی به دستم
بدو گفتم که مشکی یا عبیری
که از بوی دل‌آویز تو مستم
بگفتا من گلی ناچیز بودم
ولیکن مدتی با گل نشستم
کمال همنشینی در من اثر کرد
و گر نه من همان خاکم که هستم
Irandokht Sharif, Shirzad's Grandmother sister of Mirza Habibolah Khan Sharif,
daughter of Mirza Dr. Abdollah Khane Sharif Amoli
Mirta Sharif (Shahrestani), Shirzad's aunt
and daughter of Irandokht Sharif & Mirza Ali Asghar Khane Sharif.
Houram and Homayoun Shahrestani
sons of Mitra Sharif and Jamshid Shahrestani
Malek Mansoor Sharif (Father of Shirzad Sharif, he had issue Shirzad Sharif & Samira Sharif)
Malek Mansoor Sharif with Empress Farah Pahlavi Shahbanu of Iran
150 year old family heirloom medical book
Shirzad Sharif, Alicia Durazo Sharif, Samira Sharif, Irandokht Sharif at the Forbidden City, Peking, China
Shirzad Sharif's father, Dr. Malek Mansoor Sharif, PhD, Math Professor & Chairman of Math Dept, Al-Zahra University, Tehran Iran (Loma Linda University) and Shirzad Sharif's mother, Alicia Durazo (Sharif)
Samira Sharif (Shirzad Sharif's Sister)
& Alice Durazo Sharif (Shirzad Sharif's Mother)
Samira Sharif (Shirzad Sharif's Sister)
Shirzad Sharif's sister, mother of Noah Arion Gushard, Samira Sharif (Gushard)
Michael Gushard & Samira Sharif, they had issue; Noah Arion Gushard
Alicia Durazo Sharif (Grandmother) with Noah Arion Gushard
Alicia Durazo Sharif (Grandmother) with Noah Arion Gushard
Dr. Malek Mansoor Sharif, Alicia Durazo Sharif (Grandmother) with Noah Arion Gushard
Noah Arion Gushard, Shirzad Sharif's Nephew
Noah Arion Gushard & Samira Sharif
Shirzad Sharif's sister, mother of Noah Arion Gushard, Samira Sharif (Gushard)
Malek M. Sharif father of Shirzad Sharif
Shirzad Sharif's father, Dr. Malek Mansoor Sharif and Shirzad Sharif's mother, Alicia Durazo (Sharif)
Shirzad Sharif's father, Dr. Malek Mansoor Sharif and Shirzad Sharif's mother, Alicia Durazo (Sharif) with Shirzad Sharif
Malek Mansoor Sharif's father, Mirza Ali Asghar Khan Sharif and Malek Mansoor Sharif and Malek Mansoor Sharif's mother, Irandokht Sharif with Shirzad Sharif
Shirzad Sharif and Samira Sharif at Disneyland
Malek Mansoor Sharif with Shirzad Sharif and Samira Sharif
Samira Sharif (Shirzad Sharif's Sister) & Shirzad Sharif
Shirzad Sharif
Shirzad Sharif (Childhood)
Shirzad Sharif
Shirzad Sharif in Washington, D.C.
Neda Sharif (Majidi) First Wife of Shirzad Sharif
Arman Sharif born 27th of May 2018 with grandparents
Dr. Malek Mansoor Sharif & Alicia Durazo Sharif
Arman Sharif
Shirzad Sharif's Second Wife, She had issue, Mother of Arman Sharif, Shahla Sharif (Ghasemi)
Dr. Pija Sharif & Arman Sharif
M.D., FAAP, Chief Medical Officer, Pars General Hospital, Tehran
Iran (University of Geneva and Johns Hopkins University, Fellow of the American Academy of Pediatrics (FAAP))
Mansoor 'ol Hokama Sharif
Mansoor 'ol Hokama Sharif (Middle Top)
ناصرالملوک، سرهنگ علی شریف، زهرا خانم، دکتر منصور شریف (منصوراحکما)
منصور الملوک، قوام، ؟، زینت الدوله همسر آقای بقایی
Aziz Jan
Ali Asghar Sharif, Mansoor 'ol Hokama & Irandokht Sharif
Akhtar Khanoom, Fara Joon, Mitra Sharif & Jamshid Shahrestani
Jamshid Sharestani, Irandokht Sharif, Mitra Sharif & Ali Asghar Sharif
Malek Mansoor Sharif, Irandokht Sharif, Mitra Sharif
Malek Mansoor Sharif (Left), Irandokht Sharif (Right)
Irandokht Sharif & Houshang Khan Sharif (Skiing)
Ostad Farhang Sharif
Sharif Family Gathering with Shirzad Sharif's grandmother playing the violin.
Ali Asghar Sharif, ?, Sarteep Yado'Allah Khan Sharif, Sharif-ol-Molk
Sarhang Sa'adollah Khan Sharif (Colonel of the SAVAK)
Sarhang Sa'adollah Khan Sharif & Molook Khanoom
Shahrzad Sharif
Mitra Sharif
Farhang Sharif, Shizar Aria & Houshang Sharif
Mansoor ol' Hokama (Germany)
Grand Master Mirza Farhang Khan-e Sharif, born in 1931 in the town of Amol, is a well-known Iranian musician and renowned tar player, he learned music when he was four years old under the influence of his father’s teaching music and his association with the great figures of music, especially Abdol Hossein Khan-e Shahnazi, brother of Haj Ali Akbar Khan-e Shahnazi. When he was only twelve, he started his first successful solo performance in a live radio program and following that program, he accompanied the singers as a solo player in the radio program of Golha (Flowers).
He has had performances with Roohangiz, Taj, Gholam Hossein Banan, Shjarian, Mahmoudi Khansari, Iraj and others. He has introduced the instrument of tar to the world by attending in a few international festivals of music including Berlin Music Festival. His first solo accompaniment was with Mahmoudi Khansari, Master Shajarian and Golpayegani; Golpayegani’s first song was composed by him too. Master Farhang-e Sharif was awarded the first- rank badge of art, equal to doctorate degree, by President Khatami.
Farhang Sharif has his own unique style of performing the Tar, with emphasis on quality of sound, sweetness and beauty, his style is by far the most sought after style of performing Persian music, he does not nessecerily follow the radif repertoire and is known for his innovations and over 30 different techniques he uses on the Tar instrument.
متولد سال ۱۳۱۲ در شهرستان آمل است .میرزا فرهنگ شريف، يكى از سه فرزند پسر در خانواده «دكتر شريف»، پزشك نامدار تهرانى است. فضاى مساعد خانواده، شرايط رشد سالم و آموختن موسيقى اصيل را براى او فراهم كرد و در محيط زندگى آنها از فشارها و ممنوعيت هايى كه در خانواده هاى بسيارى از موسيقيدانان ديده مى شد و برخى هنرمندان با يادآورى آنها تلخكام مى شدند، اثر و خبرى نبود.
از همان دوران كودكي به موسيقي گرايش زيادي داشت به طوري كه وقتي پدرش يكبار با تار قطعاتي را مي زد ، او به ذهن مي سپرد و همان قطعات را مي نواخت و هميشه دور از چشم پدر با ساز او تمرين ميكرد . يك روز كه پدرش در منزل نبود و او قطعاتي را مي نواخت پدرش وارد شد و وقتي ذوق و استعداد او را مشاهده كرد ، وي رامورد تشويق خود قرار داد.
از چهار سالگي تحت تاثير آموزش موسيقي به وسيله ي پدرش قرار گرفت و بعد پدرش او را به كلاس استاد علي اكبر خان شهنازي برد و او در آنجا تحت تعليم استاد قرار گرفت و رديفهاي موسيقي ايراني را به خوبي فرا گرفت و چون عبدالحسين شهنازي (برادر استاد علي اكبر شهنازي) كه او نيز پنجه يي شيرين داشت و در نواختن تار از پدر خود آقا حسينقلي بهره ها برده بود با پدر او دوستي داشت و به منزل آنها آمد و شد مي كرد ، لذا او فرصت را غنيمت شمرده و از محضر عبدالحسين خان هم كسب فيض ميكرد به طوري كه خود فرهنگ شريف معتقد است تحت تاثير ساز عبدالحسين خان است و از سبك او الهام گرفته است .(شنيدن نواخته هاى عبدالحسين خان و نواخته هاى شريف، تأثيرپذيرى شاگرد از استاد را اثبات مى كند).
فرهنگ شريف ، اولين بار كه در راديو برنامه اجرا كرد ، محصل سال سوم دبيرستان دارالفنون بود و مدت يك ربع ساعت سلو اجرا مي كرد ؛ آن موقع فرستنده راديو در جاده قديم شميران بود و ممتحنين آن استاد صبا و استاد محجوبي بودند .فرهنگ شريف ، در كنسرتي كه استاد مهدي خالدي هم در جمع مدعوين بود ، پس از پايان كنسرت ، توسط ايشان به راديو دعوت شد
هنگامى كه عبدالحسين شهنازى درگذشت، فرهنگ شريف پانزده ساله بود؛ و بايستى آموزشى را ادامه مى داد. متأسفانه اطلاعات خيلى دقيقى از سال هاى آموزش او در دست نيست، در يكى دو منبع آمده است كه او از محضر استاد على اكبر شهنازى و استاد مرتضى نى داوود، دو نوازنده بزرگ نيز استفاده كرده است. اما آنچه كه نواخته هاى او نشان مى دهد، اين است كه شريف جوان از همان سال هاى ابتداى جوانى، يعنى ابتداى سال هاى طلايى موسيقى راديو و عصر «گل ها» بود، روش نوازندگى دلخواه و راه بيان احساسات فردى خود را به شكلى بى تكلف و آزاد پيدا كرده و صداقت او، ضامن دوام و ماندگارى و محبوبيت او شده است.
فرهنگ شريف قطعات متعددى براى تار ساخته، البته بيشتر به صورت بداهه هاى خلاق و آنى (كه بخشى از آنها را هنرمند ارجمند جناب آقاى هوشنگ ظريف،نت نويسى كرده و آقاى محمدرضا گرگين زاده، آنها را به چاپ رسانده) است؛ وآهنگ هاى دلنشينى از او را خوانندگان اجرا كرده اند، اما شناخت او تنها با بداهه پردازى هاى او بر «تار» است.
فرهنگ شريف در برنامه هاى مختلف موسيقى راديو، تلويزيون وجشن هنرشيراز شركت كرد. صداى ساز او همه جا شاخص بود و دوستداران خود را در بين ايرانيان تمام جهان، حفظ كرده است.از نمونه هاى بسيار زيباى نوازندگى او، اولين برنامه آوازى زنده ياد محمودى خوانسارى است كه شادروان محمودى نيز هميشه از آن به زيبايى ياد مى كرد. همچنين اجراهايى در برنامه هاى گل ها و برگ سبز و به ويژه برنامه اى در تالار رودكى به همراه حسين و اسدالله ملك، محمد موسوى و محمودى خوانسارى و امير ناصر افتتاح كه تمركز و شفافيت نوازندگى او روى صحنه، شگفتى آفرين بود
فرهنگ شريف در كارنامه هنري خود با خوانندگاني چون روح انگيز، تاج، غلامحسين بنان، شجريان، محمودي خوانساري، ايرج و ... هم نوازي داشته است و در چند فستيوال بين المللي از جمله فستيوال موسيقي برلين توانسته است ساز تار را به خوبي به جهانيان بشناسد، فرهنگ شريف چند سالي را در دانشگاه هاي مطرح امريكا به امر آموزش موسيقي مشغول بود. او نخستين هم نوازي را با خوانندگاني چون محمودي خوانساري، شجريان، اكبر گلپايگاني داشت و نخستين تصنيف اكبر گلپايگاني از ساخته هاي اوست. استاد فرهنگ شريف موفق به دريافت نشان درجه يك هنري
معادل دكترا از دست آقاي خاتمي رئيس جمهور وقت شد. فرهنگ شريف در بيست و يكمين جشنواره موسيقي فجر، دو اجرا به اتفاق سعيد رودباري (نوازنده تنبك) داشت، كه بسيار تاثيرگذار بود
Ostad Farhang Sharif & President Khatami, President of the Islamic Republic of Iran
Ostad Farhang Sharif with Germany's Prime Minister Gerhard Schroeder and Professor Samiie
میرزا دکتر عبدالله خان شریف↓
میرزا دکتر حبیب الله خان شریف↓
فرهنگ خان شریف
Mirza Dr. Abdollah Khane Sharif↓
Mirza Habibolah Khane Sharif↓
Farhang Khan Sharif
بزرگ خاندان شقاقی ضرغامی
The Zarghami Shaghaghi Family
این خاندان از نواده‌های "جعفرقلی" یکی از چهارده برادر "صادق‌خان ایلخانی‌شقاقی" بوده‌اند که با"حاج‌خلیفه‌قلی خان‌شقاقی" عموزاده بوده‌اند، بنابراین با خاندان "ممتحن‌الدوله شقاقی" نیز عموزاده هستند. "حسین‌پاشاخان شقاقی" ملقب به "ضرغام‌السلطنه" فرزند "عسگرخان شقاقی" فرزند "حسین پاشاخان" فرزند "جعفرقلی خان‌شقاقی" و فرزند "عالیخان شقاقی" هستند. حسین پاشاخان صاحب پنج پسر بود که به ترتیب سن عبارت بودند از؛ سرلشگر "عزیز الله ضرغامی"، "نجات‌الله ضرغامی"، "رحمت‌الله"، "سپهبد سیف‌الله" و "شکرالله ضرغامی". فرزندان سرلشگر عزیزالله ضرغامی عبارتند از ارتشبد "عزت‌الله ضرغامی" و "سرهنگ حیدر ضرغامی". فرزند ارتشبد" عزت‌الله ضرغامی" دکتر "مهدی شقاقی‌ضرغامی" که چندی رییس مس سرچشمه بود و زمانی هم ریاست دانشگاه صنعتی شریف را به عهده داشت و هم اکنون در آمریکا زندگی می‌کند. حسین پاشاخان "حسین پاشاخان" امیر بهادر جنگ، سردار و وزیر دربار "مظفرالدین‌شاه" اصلا قراباغی و در ابتدا در دستگاه مظفرالدین میرزای ولیعهد در تبریز وارد خدمت شد. در سال 1301(ه.ق) هنگامی که "محمدحسین‌خان بختیاری هفت‌لنگ" پسر "حاج امامقلی خان ایلخانی قوللر آقاسی باشی" رییس غلامان "مظفرالدین میرزا" در تبریز بود، حسین پاشاخان در دسته غلامان یوزباشی بود و بعد به تدریج در دستگاه ولیعهد ترقی کرد تا این‌که در سال 1303(ه.ق) خودش جانشین "محمدحسین خان قوللر آقاسی باشی" شد و تا سال 1308(ه.ق) در این سمت باقی بود. در سال 1309(ه.ق) علاوه بر داشتن سمت مزبور با درجه سرتیپ اولی آجودان‌باشی آذربایجان و در سال 1310(ه.ق) امیربهادر جنگ شد. در زمان سلطنت "مظفرالدین شاه" تا سال 1321(ه.ق) رییس کشیکخانه بود و در این ایام به منصب سرداری رسید. در سال 1321(ه.ق) علاوه بر شغل کشیکچی باشیگری وزیر دربار نیز شد. در سال 1323(ه.ق) پس از این‌که علما و مردمی که در مسجد شاه بر ضد "شاهزاده عین‌الدوله" اجتماع کرده بودند از مسجد شاه رانده شدند به ناچار به حرم حضرت عبدالعظیم (ع) رفته در آنجا برای گرفتن عدالتخانه متحصن شدند، شاه، امیربهادر را با سیصد سوار مامور کرد که به شهر ری رفته آنان را به هر نحوی که امکان داشت و صلاح بود به شهر بازگرداند. او رفت اما کاری از پیش نبرد و دست خالی به شهر بازگشت. وی در سه سفری که مظفرالدین شاه به اروپا رفت همراه او بود. در سال 1326(ه.ق) در کابینه‌های سوم و چهارم "احمدخان مشیرالسلطنه" وزیر جنگ شد و در سال 1327(ه.ق) پس از فتح تهران و خلع "محمدعلی شاه" به همراه شاه به سفارت روس پناهنده شد و سپس با او به اروپا رفت. امیربهادر مدتی با "محمدعلی شاه" در روسیه بود، سپس از او جدا شد، در "وین" پایتخت اتریش چندی اقامت کرد و پس از گرفتن تامین از دولت به ایران بازگشت و در حدود سال 1336(ه.ق) در تهران درگذشت. در سفرهای مظفرالدین شاه چنان که معروف است، امیربهادر به قدری نشان‌های دولتی و دربار ایران و اعطایی از سران ممالک دیگر دریافت کرده بود که در مهمانی‌ها و مراسم رسمی درباری و دولتی و سفارتخانه وی علاوه بر دو طرف سینه تا پای دامن لباس رسمی و ملیله‌دوزی شده خود را با نشان‌های داخلی و خارجی می‌پوشانید. عزیز الله ضرغامی از امرای مورد توجه رضاشاه و مدت‌ها رییس ستاد ارتش در آن دوره بود. وی در سال 1263(ه.ش) متولد شد. پدرش "حسین پاشاخان ضرغام‌السلطنه شقاقی" بود. عزیزالله خان در جوانی وارد مدرسه قزاقخانه شد و درجه افسری گرفت و تا سرهنگی در قزاقخانه اشتغال داشت، بعد به ژاندارمری منتقل شد و چند سمت از قبیل ریاست ژاندارمری قزوین و زنجان و سلطان‌آباد با او بود. عزیزالله‌خان در چند زد و خورد هم شرکت داشت. وی درجه سرهنگ اولی گرفت. عزیزالله خان در تشکیل قشون متحدالشکل هم‌چنان در ژاندارمری بود و سمت وی فرماندهی فوج شماره یک تهران مستقر در یوسف آباد بود. در سال 1300برای سرکوبی "کلنل پسیان" به اتفاق "سرتیپ مدحت" و "سالارنظام" به سمت خراسان حرکت کردند، که در سبزوار جلوی آنها گرفته شد. در همان سال کمیسیون هیئت مشورتی نظام اعلام شد که یازده نفر عضویت آن را داشتند که یکی از آنها سرهنگ عزیزالله‌خان بود. به محض تشکیل قشون متحدالشکل سرهنگ عزیزالله‌خان به ریاست کل مدارس قشون منصوب و به فوریت کلیه مدارس نظامی را متحدالشکل نمود. قریب دو سال در این سمت انجام وظیفه کرد و بعد ریاست اداره مباشرت قشون به او واگذار گردید. پس از چندی فرمانده تیپ مکران و بلوچستان شد و در همین سمت در سال 1307 درجه سرتیپی گرفت در سال 1309(ه.ش) به ریاست اداره کل امنیه مملکتی منصوب شد و برای توسعه این سازمان اقداماتی به عمل آورد چند مدرسه و آموزشگاه بنیاد نهاد. در سال 1312(ه.ش) هفت نفر از سرتیپ‌های قشون به درجه سرلشگری ارتقا پیدا کردند؛ از جمله سرتیپ عزیزالله‌خان ضرغامی بود و در سال 1313(ه.ش) به ریاست ارکان حزب قشون که بعدها ستاد ارتش نام گرفت مستقر شد و تا پایان سلطنت رضاشاه در این سمت بود. او از کسانی بود که در ارتش نوین به موفقیت‌های چشم‌گیری رسید. پس از کناره‌گیری رضاشاه از سلطنت، ضرغامی از ستاد ارتش برکنار شد و به فرماندهی دانشکده افسری منصوب شد، که چند روزی در این سمت بود که بازنشسته شد. در سال 1328 که مجلس سنا تشکیل شد، وی در اولین دوره مجلس سنا سناتور شد و یک دوره در مجلس انجام وظیفه کرد. در سال 1331 پس از انحلال مجلس خانه‌نشین شد و دیگر شغلی قبول نکرد. وی یکی از افسران شاخص و مورد توجه رضاشاه بود به اندازه‌ای در شاه نفوذ پیدا کرده بود که امور ارتش با نظر او حل و فصل می‌شد. ظاهرا در دوران ستاد او که دوران شکوفایی دیکتاتوری بود ارتش توسعه بسیاری یافت، تدریجا هیجده لشگر در نقاط مختلف تشکیل شد. در شهریور 20 که قوای سه‌گانه به کشور حمله کردند، ضرغامی فورا به تشکیل ستاد جنگی پرداخت و خود در راس آن قرار گرفت و اعلامیه‌ای دادند که کارشان از یک اعلامیه فراتر نرفت. به یکباره کلیه سربازان را در شهرها و دهات رها کردند. سربازان روزها گرسنه و تشنه در بیابان‌ها با مرگ دست به گریبان بودند تا خود را به زادگاهشان رساندند. رضاخان او و سرلشگر ضرغامی را در اتاق زندانی کرد و آنها جز معدود کسانی بودند که بخشیده شدند. ضرغامی مردی متقی بود که در ادای فرایض دینی کوشا بود. او زمانی‌که با سوئدی‌ها در ژاندارمری خدمت کرد زبان فرانسه را در حد رفع و رجوع امور فرا گرفت. ضرغامی در منزل خود مجالس روضه‌خوانی برپا می‌کرد و به اهل علم و روحانیت احترام می‌گذاشت. وی در سال 57 در سن 94 سالگی درگذشت و در "امامزاده عبدالله" تهران به خاک سپرده شد. عزت‌الله ضرغامی فرزند عزیزالله در 1288 متولد شد. پس از رسیدن به سن رشد وارد مدرسه نظام شد و دوره دبیرستان نظام را طی نمود. او در سال 1306 وارد دانشکده افسری شد و در 1308 با درجه ستوان دومی وارد ارتش شد. پس از طی مراحل توفق در درجات در سال 1318 درجه سرگردی گرفت و وارد دانشکده جنگ و فرماندهی و ستاد گردید. پس از دانشگاه جنگ در سال 1321 درجه سرهنگ دومی و در 1323 درجه سرهنگ تمامی گرفت و در سال 1330 سرتیپ شد و مدیر دروس دانشکده افسری گردید. در سال 1334 به عضویت دادگاه تجدید نظر نظامی دکتر مصدق انتخاب شد و رای دادگاه بدوی را تایید کرد. در مهرماه 1334 به درجه سرلشگری ارتقا یافت و در مهر 1339 به درجه سپهبدی نائل آمد و معاونت سپاه بزرگ را عهده‌دار شد. در همین سمت درجه ارتشبدی گرفت و پس از چندی به فرماندهی نیروی زمینی تعیین شد، پس از بازنشستگی با استانداری استان آذربایجان غربی منصوب شد و آخرین سمت وی در رژیم پهلوی سناتوری انتصابی آذربایجان به جای "محمد ذوالفقاری" بود. ضرغامی چندی هم فرماندهی سپاه خراسان را عهده‌دار شد. ارتشبد ضرغامی مانند پدر مردی متشرع و مذهبی بود فرزند وی نیز که تحصیلات عالی خود را در آمریکا به پایان رسانده بود نیز مردی مذهبی بود. عزت‌الله ضرغامی هم اکنون در سن 95سالگی غالبا در بستر بیماری است. سپهبد سیف‌الله ضرغامی فرزند "حسین پاشاخان شقاقی ضرغام‌السلطنه" در 1285 متولد شد. پس از طی مدارس ابتدایی و متوسطه نظامی وارد دانشکده افسری شد و در 1306 به درجه افسری رسید. مدارج نظامی را طی کرد و در سال 1332 درجه سرتیپی گرفت و در 1338 سپهبد شد و ریاست یکی از ارکان ستاد ارتش با او بود. وی خواهرزاده مادر "محمدرضا پهلوی" را به زنی گرفت و از لطف و محبت پهلوی‌ها برخوردار شد. سرتیپ نجات الله ضرغامی فرزند حسین پاشاخان دانشکده افسری تهران را در رشته سواره نظام طی کرد و سرانجام درجه سرتیپی گرفت و بازنشسته شد.
For more royal ancestry information please visit: https://www.royalark.net/Persia/qajar10ir.php
His Imperial Highness Reza Pahlavi (Persian: رضا پهلوی; born 31 October 1960) is the eldest son of Mohammad Reza Pahlavi, the last Shah of Iran, and his wife Empress Farah Diba Pahlavi. Prior to the Iranian Revolution in 1979, he was the Crown Prince of Iran and the last heir apparent to the throne of the Imperial State of Iran. Reza Pahlavi was sworn in as the new King of Iran on 31 October 1980 at Koubbeh Palace, Cairo. He is Shirzad Sharif's cousin.